Περνάνε τα χρόνια κι εγώ από μέρα σε μέρα αλλάζω. Σήκωσα τις άγκυρες μου και χαράζω την πορεία μου. Παρόλο το μικρό της ηλικίας μου το παρελθόν μου πλούσιο από αναμνήσεις, ήχους, χρώματα, μυρωδιές και ονόματα. Ξαπλώνω κάποια μεσημέρια στο κρεββάτι μου χωρίς να κοιμάμαι κι έτσι όπως εισβάλλει ο ήλιος στο δωμάτιο, μου παρουσιάζει σαν ταινία τη ζωή μου στον τοίχο. Ξεφυλλίζω τους αγαπημένους μου ποιητές και ξαναζώ τον κάθε στίχο με την ίδια ένταση που ένιωσα την πρώτη φορά. Όλα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να έχουν αλλάξει στη ζωή μου, όμως κάποια παραμένουν σταθερά για χρόνια. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ ασπάζομαι το γεγονός πως ο άνθρωπος μεταλλάσσεται, γνωρίζει κάθε τόσο καινούργιες πτυχές του εαυτού του που ίσως και να μην είχε φανταστεί ποτέ. Όσον αφορά εμένα πάντως, και την ζωή μου, θα μπορούσα να σας την παρομοιάσω με τη σχέση: εδάφους και λουλουδιού ,ουρανού και αστεριών, κρύου και χιονιού, νύχτας και σκοταδιού. Και όλα αυτά στην ένταση ενός rock τραγουδιού, εγώ ο ντράμερ και η ζωή μου ένα σετ από τύμπανα, το μόνο που χρειάζεται για να ζήσεις; Ο σωστός ρυθμός!
Μίλτος Γήτας
"Vacui dies", έκδοση ιδιωτική (2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου