Θνησιγενές
Δυο δάκρυα στο πάτωμα
κι ευθύς σηκώνομαι.
Δύναμη μέσα από την αδυναμία,
μιας και η αποχή είναι πραγματικότητα.
Ούτε χέρι, ούτε σκιά·
τίποτε δεν κινείται στο χώρο·
μόνο μια ιαχή απ' το χθες
σφυροκοπάει τα αυτιά μου.
Έφυγαν...
όλοι έφυγαν.
Καλό δρόμο να έχουν εκείνοι
κι αθόρυβο θάνατο εγώ.
Μίλτος Γήτας
"Ψυχανεμίσματα", έκδοση ιδιωτική, 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου