Δυο ψυχές
και μια κομμένη φλέβα που από καιρό τρέχει.
Λίγο πριν πεθάνω έλα και φίλησε με,
να έχω τη γεύση σου στα τάρταρα
συντροφιά, ελπίδα κι οδηγό.
Η μοναξιά
δε νικιέται με μια ζεστή αγκαλιά.
Η νύχτα
δεν περνά πιο γρήγορα
όσα τσιγάρα κι αν καπνίσω.
Θέλησα να βρω τ' ανθρώπινα μυστικά,
βούτηξα και πολέμησα με τους εφιάλτες σου
μα έμεινα για πάντα εκεί φυλακισμένος
μιας κι εσύ δεν ξύπνησες ποτέ.
Μίλτος Γήτας
"Στα σύνορα της θλίψης", Εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη (2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου