Παρόλο που οι μέρες κυλάνε αβίαστα, το μυαλό μου γυρνάει ξανά και ξανά στο παρελθόν. Όσο εγώ προσπαθώ να αποφύγω κάθε αναδρομή, τόσο εκείνο με προκαλεί να πάρω θέση και να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα που κι αν τα απαντήσω θα είναι ήδη πάρα πολύ αργά . Τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν κάποτε δε θα τις ξανά έχω, τους ανθρώπους που κάποτε ήθελαν να ακούσουν από εμένα δύο λόγια τους έχω χάσει. Ό,τι κι αν γράψω, ό,τι κι αν πω δε θα αλλάξει τίποτα στη ζωή μου. Το μόνο ίσως που έχει απομείνει είναι να δώσω κάποιες εξηγήσεις στον εαυτό μου. Πρέπει να τον μάθω να κοιμάται με σβηστά τα φώτα, να περπατάει στα σκοτεινά και να διαβάζει ποίηση με την αφή! Όχι, αυτή τη φορά δε θα με πάρουν τα δάκρυα . Ακόμη και οι άσχημες στιγμές που έχουμε ζήσει ίσως στο μέλλον μας βοηθήσουν. Ίσως λειτουργήσουν σαν οδηγοί με κατεύθυνση κάτι καλύτερο. Ίσως και να μη μας προσφέρουν τίποτα. Το σημαντικό θα είναι όμως πως για τόσα χρόνια θα έχουμε ξεγελάσει την ψυχή μας. Τα λόγια και οι εξηγήσεις περισσεύουν αφού η ίδια η ζωή μας καλύπτει σε όλα τα ερωτήματα μας από μόνη της, την στιγμή που εκείνη θεωρεί κατάλληλη. Απλά εμείς θα πρέπει να έχουμε τις αισθήσεις μας σε πλήρη εγρήγορση.
Μίλτος Γήτας
"Vacui dies", έκδοση ιδιωτική (2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου